Post Description

Willebrord Elsing over SI Music: hoe het begon en waar het mis ging


We schrijven het jaar 1996. Een platenlabel dat zich op een unieke wijze bezig hield met het uitbrengen van symfonische, melodieuze en progressieve rock en in een paar jaar tijd als een komeet langs het muziekfirmament trok ging ter ziele. Sinds die tijd gaan de wildste verhalen rond over SI Music, haar opkomst en uiteindelijke ondergang. 
Zoals Mr. SI Music, Willebrord Elsing, het zelf verder op zegt: "..wat voor verhaal je waar dan ook leest over SI Music: het is op zijn best giswerk en op zijn slechtst gelogen.".  Nu, 8 jaar na dato, vond Elsing het tijd om zijn kant van het verhaal eens te vertellen.Hoe is SI Music van start gegaan? 

De postorder kwam eerst. De redactie van wat toen nog Sym-Info heette, kreeg steeds meer vragen van lezers over de verkrijgbaarheid van muziek die gerecenseerd werd. Er was veel interessante muziek in omloop die niet of gebrekkig in Nederland werd gedistribueerd. We werden op een gegeven moment benaderd door drie mensen die progressieve muziek per postorder verkochten voor een klein blad. Zij wilden graag met ons in zee en alles kwam eigenlijk op het goede moment samen. Dat werd Sym-Info Record Services, want dat rolt zo lekker van de tong en toen Sym-Info werd omgedoopt tot SI Magazine, veranderde de naam van de postorder in SI Music. 

Wat heeft je doen besluiten om met SI Music te starten? 

Er was niet een bepaald moment, een bepaalde aanleiding, een donderende stem uit de hemel of een appel op je knar, het gebeurde gewoon. Met de komst van Sym-Info Record Services kregen we niet alleen een catalogus in huis, maar ook een bestaande afspraak om een cd uit te brengen. Dat was en werd de eerste cd van The Last Detail. Het was eigen beheer, maar wel met onze hulp en ondersteuning en zodoende een eerste kennismaking. 

Het idee om met een eigen label te beginnen leefde al een tijdje. Natuurlijk was het een voor de hand liggende stap, maar het ontbrak aan tijd en vakkennis om de sprong te maken. Totdat de omstandigheden ons op dat spoor zetten. 

Een vriend van me was een klassiek- en flamenco gitarist. Een prima muzikant, maar hoewel hij in redelijke zalen optrad, was het nogal een eenzaam bestaan met weinig tot geen origineel repertoire voorhanden. Hij vroeg mij of ik geen componist en/of muzikanten kende om een cd mee op te nemen; de kosten zou hij voor zijn rekening nemen. Vanuit het blad kende ik Clive Nolan, iemand met dozen cassettes vol onuitgebracht materiaal alsmede - heel belangrijk - eigen studioapparatuur. Ik benaderde hem en hij was meteen enthousiast. Ook hij was klassiek geschoold en kwam met het idee voor een rockversie van een kamerorkest of iets dergelijks. Piano, gitaar en zang. Want anders werd het wel heel academisch. Het was rond de tijd dat Quasar vrij regelmatig optrad en ik was erg onder de indruk van de vocale kwaliteiten van Tracy Hitchings, die, zo leek mij, goed bij dit project zou passen. Ook zij was direct enthousiast. 

Aangezien de gitarist Nederlands was en andere beslommeringen had, werd besloten de opnamen in Nederland te doen plaatsvinden. Ik vond een ruime bungalow vlakbij mijn geboorteplaats Vlissingen, waar men in alle rust kon opnemen. 

Om een lang verhaal kort te maken, vanaf het allereerste moment ging het mis. Iedere dag bracht wel een aantal crises van al dan niet ernstige aard en de meute rolde voortdurend vechtend over de doorgaans zo rustieke Zeeuwse straten. Uiteindelijk ging het niet anders of de gitarist moest eruit. Clive meldde toen dat de opnametechnicus die hij had meegebracht, een flegmatieke Brit luisterend naar de naam Karl Groom, gitaar en bas speelde en stelde voor met nieuwe arrangementen en een nieuwe gitarist de opnamen af te maken. En zo geschiedde. 

strangersonatrain-band.jpg

Het was een vreemde situatie: drie Engelsen in een bungalow op het Nederlandse platteland die een cd probeerden op te nemen. De reden om in Nederland te zijn was weggevallen; wel waren er behoorlijke kosten. Na onderling overleg besloten we dat dit hem dan maar moest worden: de eerste eigen uitgave op het SI Music label. Dames en heren: Strangers On A Train's "The Key" ! (voor een recensie van dit album klik hier) 

Een label runnen is één ding, distributie een andere. Natuurlijk hadden we onze eigen postorder, maar als label moet je in platenzaken te vinden zijn. De reacties van distributeurs waren schrikbarend. De eerste die ik benaderde, een inkoper die ook regelmatig op Radio 3 te horen was, kwam als eerste reactie met "Dat wijf ken niet zingen". Ik heb daarna nog voorgesteld om steekproefsgewijs wat cd'tjes uit zijn magazijn te gaan trekken om de vocale kwaliteiten te beoordelen, maar het haalde allemaal niets uit. Andere distributeurs wilden er ook niet aan. Het is zoiets als een bank: ze lenen je alleen geld als je rotsvast kan aantonen dat je het niet nodig hebt. Cd distributeurs zijn alleen geïnteresseerd in een cd als ze zeker weten dat-ie zichzelf verkoopt. En zo waren we weer terug bij af. Dus besloten we, alweer, om het dan maar zelf te doen. Ik neem aan dat er zich wat dat betreft inmiddels een beeld begint af te tekenen. 

Ben je alleen begonnen? 

Nee. Er zijn altijd andere mensen bij betrokken geweest, die in meer- of mindere mate hun stempel op SI Music hebben gedrukt. Hetzelfde geldt overigens voor het blad, de distributie en de postorder. 

Op welke wijze communiceerde je met de klanten? Magazine? 

We hadden met SI Magazine op progressief gebied het grootste blad van Nederland of zelfs van de wereld. Dat klinkt gezwollen en Amerikaans, maar zelfs in allerlei buitenlanden kon geen blad aan de oplagecijfers van SI Magazine tippen. Het moest alleen wat meer gestructureerd worden en dat gebeurde ook in vrij hoog tempo.Hoeveel cd's werden er van een album verkocht? Weet je welk album het best heeft verkocht? 
Laat ik beginnen duidelijk te maken dat verkoopcijfers niet zo veel zeggen over het werkelijke succes van een album. Je kunt bijvoorbeeld via een licentieovereenkomst hoge aantallen omzetten, maar als het gaat om cassettes in Zuid Korea kun je beter 50 cd's via postorder in Nederland verkopen dan 5000 cassettes in Zuid Korea. Het is alleen een indrukwekkender aantal en het klinkt uiteraard exotischer. 

De verkoopaantallen lagen tussen de 500 en dertigduizend. Dat lijkt een enorm verschil, maar om het met Co Adriaanse te zeggen is dat een soort scorebordjournalistiek. Een cd die weinig heeft gekost en waarbij de verwachtingen laag waren, mag best slechts 500 stuks verkopen. En die dertigduizend, daar zit inderdaad een aantal licentieovereenkomsten bij. Het belangrijkste is dat verwachtingen en kosten gereflecteerd worden in verkoopaantallen, enthousiasme bij liefhebbers en bezoekersaantallen bij concerten. En dat ging eigenlijk bijna nooit fout. De best verkochte cd was "Flood" van Everon. 

Op een gegeven moment vanaf 1993 komt alles in een stroomversnelling. Kun je aangeven waaraan dat volgens jou heeft gelegen? 

Ik denk dat alle stukjes van de puzzel plotseling op hun plaats vielen en dat een aantal jaren verschrikkelijk hard werken zich begon uit te betalen. Het geheel was ook groter geworden dan de som der delen, iets wat je niet echt in de hand hebt en waar ook het nodige geluk bij komt kijken, maar hetgeen toch het uiteindelijke resultaat is van al die duizenden kleine dingen die je over de tijd doet.  

Hoeveel mensen waren er op dat moment werkzaam bij SI Music? 

In totaal zeven, fulltime. We waren toe aan onze vijfde behuizing in zes jaar, een onooglijk maar zeer werkzaam ouder pand in het industriegebied op de grens van Rotterdam en Schiedam. 

Wanneer gaan label en magazine samen? 

Het label was voortgekomen uit de distributie die was voortgekomen uit de postorder die weer was voortgekomen uit het blad. Zakelijk was het wel gescheiden; het blad werd uitgegeven door een stichting en alle muziekactiviteiten waren ondergebracht in een BV. Het is dus niet zozeer een kwestie van samengaan, maar van uitgesplitst worden.Deze verstrengeling van activiteiten, werd dat niet te veel van het goede? Ik bedoel: in beide moet ongelooflijk veel tijd gaan zitten. Heeft het label niet geleden onder het magazine of andersom? 

Ik heb eerder al aangegeven dat veel activiteiten min of meer noodgedwongen werden ontwikkeld, simpelweg omdat anderen ze niet wilden ondernemen. Een blad en een label, dat is tot daar aan toe, maar distributie, grafische vormgeving, concertorganisatie, muziekuitgave en ga zo maar door, dat zijn allemaal zaken die essentieel zijn om het blad en het label te laten slagen. Niemand anders die eraan wilde beginnen of het moest voor veel geld zijn. Aan de andere kant viel er ook wel wat te zeggen voor die verticale aanpak; waar anderen zich bezighouden met een zo breed mogelijk scala aan muziek maar heel gespecialiseerd zijn in hun activiteiten - alleen distributie, label, muziekuitgave, enzovoorts - was S